ding 22 2.0 en de bibliotheken

2.0 is natuurlijk in de usa begonnen, omarmd door het westen en technologische oosten.Daar zullen de toepassingen en mogelijkheden hun weg wel vinden. Als ik echter om me heen kijk in zuid-amerika dan is men nog lang niet zover. In de bibliotheek van Bariloche, een rijk stadje met wintersportmogelijkheden, staat in de hele bibliotheek een oude pc en massa's oude stoffige boeken, wat kranten en tijdschriften en that's it. De jeugdafdeling kent nog een extra plekje, kamertje waar ouders met heel jonge kinderen even lekker kunnen zitten om voor te lezen maar het totaal straalt absoluut geen technologie uit. Mijn vrienden gebruiken internet vrijwel allemaal voor hun sociale netwerken, MSN, Metroflog (website om foto's te delen), Ares etc. Grappig was wel tijdens de asado bij de schoonouders van Heber Lopez dat er diverse laptops op tafel kwamen en bestanden met songteksten en muziek uitgewisseld werden middels bluetooth. Maar dan heb je het over mensen met wat meer geld en dus mogelijkheden. Voor de rest geldt: hopelijk is serverbinding, anders ligt ook het cybercafé de hele dag stil. Mijn mobiele werkstation (zo noem ik de nieuwste cellphone die we van BSG hebben gekregen) is dan ook goud waard. Mits er telefoonverbinding is (dorpen en steden altijd maar er tussenin absoluut niet, na de bebouwde kom, kom je in een groot leeg iets terecht, alleen maar de woeste grillige natuur).
Hoe in de bibliotheken van Argentinië, Chili en Peru naar 2.0 gekeken wordt weet ik dus niet precies maar mijn instinct zegt dat daar een grotere behoefte aan goede materialen als boeken en tijdschriften bestaat, een goed systeem waarmee de afgelegen gebieden toch van goede boeken kunnen profiteren. Tweetalig onderwijs (Castelano/Spaans EN Quechua) om verstaanbaar te kunnen zijn op school en thuis maar vooral om de eigen taal en cultuur te behouden en de schaat aan verhalen die alleeen via mondelinge traditie worden overgebracht en bewaard. Via film dit soort activiteiten vastleggen en dus zorgen voor overdracht zou een prachtige toepassing van 2.0 kunnen zijn. Samen met de ECAL (every child a laptop) actie krijg je dan een superverspeiding van verhalen en cultuur.
Toch maar eens te berde brengen over twee weken als ik overleg heb met de jury van Astrid Lindgren Memorial Award in the Swedish Art Council. Ze willen immers meer doen voor kinderen en met name in ontwikkelingslanden. We zullen zien.